O historii miasta i wyjątkowej pasjonatce dziejów Elbląga

Spotykanie otworzyli Lech Trawicki, dyrektor Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu i dr Elżbieta Paprocka, prezes elbląskiego oddziału PTH. Następnie sylwetkę Wiesławy Rynkiewicz-Domino oraz jej zawodowe pasje, rozległą wiedzę i dokonania na rzecz propagowania historii miasta nakreśliła Małgorzata Gizińska.  

Tematyka prezentowana na konferencji była tak różnorodna, jak złożone były zainteresowania jej patronki. Każde z omawianych zagadnień z powodzeniem mogło bowiem zostać w przeszłości szeroko omówione z Wiesławą Rynkiewicz-Domino. Dr Mirosław Marcinkowski podsumował wieloletnie badania elbląskiego zamku krzyżackiego, konsultowane z kustoszką niejednokrotnie. Następnie dr Elżbieta Paprocka opowiedziała o organizowanych w XVIII-wiecznym Elblągu loteriach, zaznaczając że podczas przygotowywania wystąpienia odczuła potrzebę zasięgnięcia opinii Wiesławy Rynkiewicz-Domino. Uczestnicy mogli również poznać obraz przestrzeni miasta z 1839 roku nakreślony przez dr Jerzego Domino oraz nieco więcej dowiedzieć się o elbląskich parkach i terenach zielonych dzięki wykładowi Grzegorza Stasiełowicza. Na zakończenie części pierwszej konferencji Piotr Adamczyk opowiedział o przedwojennych reklamach publikowanych w elbląskiej prasie.

Po przerwie swój wykład na temat rybołówstwa i handlu rybami w Elblągu XVI-XVIII w. zaprezentował prof. dr hab. Andrzej Groth, który współpracował z patronką konferencji przy publikacji „Historia Elbląga”. Bartłomiej Butryn z Muzeum Zamkowego w Malborku przybliżył tajniki złotniczych opraw książkowych wykonywanych przez elbląskich rzemieślników. O XIX-wiecznej przebudowie elbląskiego kościoła Mariackiego opowiedział Bartosz Skop, odwołując się do największej pasji Wiesławy Rynkiewicz-Domino, jaką była architektura. Na zakończenie części merytorycznej wystąpił dr Arkadiusz Wełniak opowiadając o relacjach wspomnieniowych i ich roli w badaniach historycznych oraz o wsparciu jakie otrzymał od kustoszki w swojej pracy naukowej.

Podczas konferencji odsłonięto tablicę upamiętniającą Wiesławę Rynkiewicz-Domino, która znalazła swoje miejsce w ogrodzie zielnym na muzealnym dziedzińcu, założonym z jej inicjatywy. Tekst utrwalony na tablicy brzmi:

„Pamięci Wiesławy Rynkiewicz-Domino. Kustoszki Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu w latach 1986 – 2021. W dowód uznania i wdzięczności. Przyjaciele”

Ogromne wrażenie na zebranych zrobiła następnie projekcja filmu z cyklu „Krótka historia – Obraz św. Alberta”, w którym Wiesława Rynkiewicz-Domino w sobie właściwy magiczny sposób prezentuje niedokończone dzieło artysty, zwracając uwagę widzów na każdy element i wydobywając znaczenie z niedostrzegalnych na pierwszy rzut oka szczegółów.

Po projekcji dr Jerzy Domino podziękował zebranym za tak wyjątkowe upamiętnienie postaci żony, która znaczną część swojego życia poświęciła zgłębianiu historii miasta i pracy w muzeum. Na zakończenie kilka spośród osób, mających w przeszłości zaszczyt współpracować z Wiesławą Rynkiewicz-Domino, podzieliło się swoimi wspomnieniami związanymi z jej postacią. Wśród nich był między innymi Wojciech Ławrynowicz, elbląski rekonstruktor, który tak podsumował swoją relację z patronką konferencji: „Pani Wiesia była świetnym fachowcem, miała ogromną wiedzę, ale ja ją zapamiętam przede wszystkim jako bardzo dobrego człowieka. Myśląc o Wiesi, nie myślę o jej wiedzy – pomimo że była omnibusem – ale to była osoba, która miała wielką, wspaniałą, dobrą energię. Kształtowała nie tylko swoich współpracowników, ale także nas – ludzi spoza muzeum.”

Wiesława Rynkiewicz-Domino (1958 – 2021) była historykiem sztuki i wieloletnim, cenionym pracownikiem elbląskiego muzeum. Zajmowała się kolekcjami sztuki, rzemiosła, mebli, detalu architektonicznego, rękopisów, starodruków i ikonografii. Spod jej ręki wyszły scenariusze licznych wystaw prezentowanych w elbląskim muzeum. Tworzyła opracowania z zakresu historii sztuki i architektury oraz projekty elementów dawnego wyposażenia wnętrz. Miała najróżniejsze zainteresowania, lecz największą jej pasją była architektura. Swą rozległą wiedzą na temat dziejów Elbląga i regionu obdarowywała każdego kto się do niej zwrócił.